| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Głuchy las wsłuchuje się w nasze dumania
Świerki kapią deszczem na nasze pochylone głowy
Zabierz mnie znowu niedaleko stąd, do tego wodospadu
Gdzie jeszcze niedawno zmywalam swoje grzechy
Ptak w górze śpiewa lecz nie dla nas
Dla nas gdyż zrozumiał nasza niedolę
Dzielimy jego ból
W czasie lotu w siwym zmarzniętym powietrzu
Buka wynurza się z lasu
I zaprasza nas na krotochwile
Jeszcze może nam się uda oszukać los
Nie widzę wyjścia z tej poronionej sytuacji
Poroniłam samą siebie i nie znajduję drogi wstecz
Koszmar z Ulicy Wiązów przenika do mojego serca
Fabryka nawija makaron na uszy
Śmiejemy się wszyscy, choć nie wiemy z czego
Drobnica wyjeżdża dzisiaj rano
Nie spóźnijmy się z załadunkiem
Marzenia i koszmary podane na tacy
Strząśnij popielniczkę i daj mi opowieść do snu
Nieprzeniknione odmęty jaźni
Które otrząsnęły się z marazmu i nie chcą udawać
Na drzewach zwisają moje jelita
Na szubienicy wiszę ja
Od święta ubrana
Pocę się jak mysz
W nowych rajstopach
Dajcie trochę żwiru na podjazd
Abyśmy mieli miękkie lądowanie
Jutro kolejny dzień i kolejna pustynia
Studzi mój zapał zieleń nieprzytomnych drzew
Mama mieszająca zupę przy piecu
Chrobot chodaków na posadzce
Podchodzę na palcach do Boga
Może On znajdzie rozwiązanie
Niecierpliwię się deszczem
Powietrze zrywa że mnie ubrania
Krople szumią w sobie tylko wiadomy sposób
Pomyliłam życia i nie przynależę już tutaj
Zerwij że mnie skórę
Czarne ogniska dopalają się w lesie i
Przyzywają
Leżę w krypcie z drewna bukowego
Ciemno tu i szaro
Ziemiscie i pasek przesypuje się między cieniami
Wydałeś mnie pod sąd robakom i szumiącym topolom na cmentarzu
Nikt tu nie zagląda, tylko czasem głosy ze świata żywych przenikają przez zmrożone powietrze.
Ratuj mnie. Nie chcę zostać w tym życiu doczesnym.