Ciemny tunel wieczoru.

Niedokończone wiersze.

Wiatr pomrukuje ponuro i nie daje o sobie zapomnieć.

Rozkloszowana na łózku.

Niepewna siebie.

Oddająca się wszystkim i nikomu.

Zajęcza warga zwątpienia wywija się w dół.

Telewizor mruga ciemną tarczą.

Weź mnie za rękę i wyprowadź stąd.